انواع پوشاک محلی

آشنايی با انواع لباس محلی در ايران

یكی از ویژگی های انواع لباس محلی در ایران سفر و گردش، آشنایی با فرهنگ و آداب و رسوم مناطق دیگر است. كشور ایران به دلیل قدمت بالا و گذشته ای سرشار از فرهنگ غنی، از جمله كشور هایی است كه در هر نقطه آن قومیت و فرهنگ منحصر به فردی را می توان دید. تجمع اقوام در ایران از نشانه های وحدت ملی و یك دلی همه اقوام با همدیگر است. در این مقاله سعی شده است كه در مورد یكی از نشانه های فرهنگ غنی مردم این سرزمین در استان های مختلف یعنی لباس های محلی ایران صحبت كنیم.

پوشش اقوام انواع لباس محلی در ایران

» از دیدنی ترین و جذاب ترین فرهنگ هایی است كه هر گردشگری را به خود جذب می كند. شاید برای شما پیش آمده باشد كه در سفر به نقطه ای از كشور افرادی را با لباسی خاص و متفاوت ببینید و مقایسه لباس های مردم در گذشته و امروز به نظرتان جالب رسیده باشد ، و حتی در كنار آنها عكس گرفته باشید. گاهی افراد سفر رفتن را با انتخاب یكی از هتل های ایران و یا رزرو هتل مورد نظرشان و شناسایی مكان های تاریخی و تفریحی و طبیعی مقصد آغاز می كنند. البته افرادی نیز دلیل و بهانه ای عمیق تر و زیبا تر برای سفر رفتن دارند. آشنایی با فرهنگ ها و سنت های مردمان دیگر از لهجه ونام لباس های قدیمی ایرانی گرفته تا آداب و سنن آن ها كه می تواند دنیایی متفاوت را پیش روی ما قرار دهد. در این مقاله سعی شده پوشش اصیل و سنتی مردم استان های مختلف و لباس اقوام ایرانی را برای شما معرفی كنیم. قطعا معرفی همه فرهنگ ها كاری دشوار و نیازمند به مقاله های بیشتر می باشد. آشنایی با پوشش قومیت های مختلف ساكن در شمال و جنوب و شرق و غرب ایران از جمله: ترك، لر، بلوچ، بختیاری، كرد و گیلكی و دیگر اقوام ساكن در كشور ایران، ما را برای سفر به آن مناطق سوق می دهد.

پوشاک در ایران

كشور ایران از جمله كشور هایی می باشد كه به دلیل قدمت بالا و فرهنگ كهن در میان دیگر تمدن های جهان حرفی برای گفتن داشته است. شرایط گوناگون جغرافیایی و آب و هوایی و همچنین فرهنگ های مختلف اقوام ساكن در گوشه گوشه كشور و ویژگی های انواع لباس محلی در ایران اقوام ایرانی باعث شده كه هر نقطه ای از كشور نشان از تمدن كهن آن دیار باشد. تعدد اقوام و همچنین قومیت های مختلف و البته همدلی و هم صدایی آن ها با هم دیگر خود از جذابیت های این كشور عزیز است. در این مقاله سعی بر این شده که تحقیق در مورد لباس های محلی ایران انجام شده و با تنوع پوشش قومیت های مختلف شما عزیزان را آشنا كرده و به سفر رفتن و مسافرت با دیدی بازتر و تخصصی تر نگاه خواهیم كرد.

لباس محلی آذری انواع لباس محلی در ایران

دیار آذربایجان از قدیم تاكنون، مهد فرهنگ و هنر و زیبایی بوده است. استان های آذری زبان هر ساله میزبان گردشگران و مسافران زیادی بوده و با آب و هوای خوش و فرهنگ دیرینه خود زبانزد گردشگران می باشد. لباس در فرهنگ آذری از قرن ها پیش نمادی از فرهنگ و هنر این سرزمین بوده است. در سال های اخیر استفاده از  انواع لباس محلی در زندگی روزمره شهر نشینان كمرنگ تر شده ولی همچنان در مراسم ها و آئین های مختلفی رنگ و بوی خود را حفظ كرده و مورد استفاده قرار می گیرد. خصوصا روستاییان و عشایر همچنان با همان لباس های اجداد خود كه نشانه ای از شجاعت و دلاوری است ظاهر می شوند.

انواع لباس محلی آذری

انواع لباس محلی در ایران و پارچه های مورد استفاده در این منطقه از قدیم تا كنون معنا و مفهوم خاصی را در دل خود جای داده است. لباس های مخصوص بانوان همه ویژگی های یك پوشش كامل را داشته است. جوان تر ها با رنگ های شاد و شادی بخش، با دور دوزی ها و نقش نگارهای زیبا و همچنین جنسی از ترمه و ابریشم لباسی بر تن می كردند. زنان این خطه كلاهی بر سر خود می گذاشتند به نام “برك”. زنان با سن بالاتر غالبا سربندی روی روسری خود می بستند كه به آن”یایلیق” می گویند. لباس آذری مردانه: مردان این سرزمین با پوشیدن كت های بلند و گذاشتن كلاهی پشمی بر سر، در كنار سادگی در پوشش از اصالت بالای خود می گویند

لباس محلی كردی

كردستان و استان های كرد نشین با فرهنگی غنی و اصالتی خاص در میان همگان شناخته شده اند. همانند دیگر اقوام ایرانی از پوششی كامل، غنی، و آمیخته از هنر و فرهنگ استفاده می كنند. در مناطق كرد نشین خوشبختانه همچنان حتی در مناطق شهری از لباس های سنتی خود استفاده می كنند. البته تفاوت هایی از لحاظ ظاهری لباس های كردی در شهر های مختلف با همدیگر داشته اند. البته نقطه مشترك تمامی این لباس ها سادگی آن ها می باشد.

لباس كردی انواع لباس محلی در ایران

لباس های كردی از قسمت های مختلفی تشكیل می شود كه هر قسمت كاربردی بجا دارد. اغلب مردان شلواری گشاد به نام”پاتول” می پوشند. نیم تنه های مختلفی به نام های “چوخه” و “ملكی” به تن می كنند. بر سرخود پارچه ای به نام “دستار” می پیچند و یا كلاهی به نام “پیچ وكولاو” با تقش و نگار هایی زیبا بر سر می گذارند. پوشش زنان این منطقه نیز بسیار پوشیده و نشانگر فرهنگ اصیل آن ها می باشد. زنان غالبا شلواری گشاد از جنس حریر بر پا می كنند كه به آن “جافی” می گویند. شالی به كمر می بندند و نیم تنه ای به نام “كلنجه” بر تن می كنند. روسری بلندی به نام “كلكه” یا كلاهی به نام “كلاو” بر سر می گذارند. از ویژگی های چشم گیر لباس های كردی، رنگ های شاد و جذاب آن ها می باشد.

لباس محلی بختیاری

انواع لباس محلی در ایران مردمان بختیاری و غیور مردان لر نشانه ای از مردانگی و غیرت آن ها از دیرباز تا كنون بوده است. مردمان بختیاری حتی در مناطق شهری هنوز هم از لباس های دیرینه خود استفاده می كنند و این پوشش را افتخاری برای خود می دانند. مردان بختیاری كلاهی نمدی و مشكی رنگ بر سر می گذارند كه كاملا گرد و از نمدی مرغوب تهیه شده است. بالا پوشی به نام “چوقا” كه از موی بز بافته می شود تنپوش مردان این سرزمین است. تنپوشی بلند كه تا نزدیكی زانو را می پوشاند. جنس این تنپوش به گونه ای است كه در زمستان و تابستان قابل استفاده بوده و باران در آن نفوز نمی كند. “دبیت” نام شلواری است گشاد و مشكی رنگ كه مردان از آن ها استفاده می كنند. گیوه ای ریز بافت بر پا كرده وشالی به كمر می بندند.

لباس بختیاری

زنان نیز بر روی سر خود كلاه مانندی به نام “لچك” گذاشته و روی آن روسری بلندی به نام “مینا” می پوشند. دستمالی به پیشانی بسته و پیراهن بلند آستین داری بر تن می كنند. دامنی بلند از جنس مخمل كه پایین تنه زنان را می پوشاند به نام “شلوار قری” روی پیراهن خود می پوشند.

لباس محلی خوزستانی انواع لباس محلی در ایران

شاید هر كدام از ما در سفرهایی كه به استان های مختلف می رویم، علاقمند به پوشیدن لباس های محلی آن منطقه باشیم. حتی برای گرفتن عكسی یادگاری لحظه ای لباس بومیان آنجا را می پوشیم. لباس های مردم در گوشه و كنار سرزمین ما نشان از عقاید، آداب و رسوم و جغرافیای آن منطقه می باشد. در جنوب كشور و استان “خوزستان” به دلیل گرمای طاقت فرسای هوا پوششی متفاوت از دیگر مناطق به چشم می خورد. مردان خوزستانی لباسی بلند و غالبا سفید رنگ كه تا مچ پاها كشیده می شود را به نام “دشداشه” می پوشند. البته تفاوت هایی در ظاهر دشداشه ها دیده می شود، دشداشه های یقه دار و بدون یقه. لباسی نخی از جنس پشم به نام “خاچیه” یا “بشت” نیز مرسوم است بر روی دشداشه می پوشند. این روپوش كه یقه دوزی های زیبایی دارد در بین مردان مرسوم بوده و به رنگ های مختلفی دیده می شود. برای حفاظت از سر و گردن و صورت پارچه ای بلند به نام “چفیه” بر روی سر خود می اندازند. چفیه در رنگ های سفید، سیاه و سفید و سبز رنگ می باشد. حلقه ای نخی بافته شده و ضخیم به نام”عقال” بر روی چفیه و سر قرار می گیرد و نگهدارنده چفیه بر روی سر می باشد.

لباس خوزستانی

همانند دیگر مناطق در خوزستان نیز پوشش زنان پوششی زیبا، كامل و اسلامی بوده و آمیخته ای از فرهنگ و اعتقادات این سرزمین است. “عبایه” یا همان”عبا” چادری مشكی رنگ و آزاد است كه در طرفین آن دو بریدگی آستین مانند وجود دارد. این چادر در بین زنان خوزستانی بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. روسری بزرگی به نام “شیله” در پوشش زنان خوزستانی دیده می شود. این روسری كه بسیار نازك و غالبا جنسی ابریشم گونه دارد، پوششی برای پوشاندن سر و سینه می باشد. “چِلاب” گیره ای نقره ای رنگ و یا طلایی می باشد كه برای محار كردن “شیله” بر روی سر از آن استفاده می شود. “عُصابه” پارچه ای سیاه رنگ است كه اغلب زنان میانسال به دور سر خود می بندند.انواع لباس محلی در ایران

لباس سنتی ایرانی زنان ابیانه؛

چادرشب های گل گلی

از نماد های ابیانه، می توان به پوشش خاص بانوان آن اشاره کرد. پیراهن، شلیته، یل، روسری، سربند، چادرشب، جوراب و پاپوش یا گیوه اجزای پوشش آن ها را تشکیل می دهد اما در مواقعی چادر شب را که پارچه ای چهارخانه به ابعاد 2در 2 که در زبان محلی “کجی” گفته می شود، است به روی سر می اندازند یا به دو کمرشان می بندند.

لباس بلوچی انواع لباس محلی در ایران

در شرق و جنوب شرقی كشور استان وسیع سیستان و بلوچستان قرار گرفته است. استانی كه در آن پوشش های مختلفی با فرهنگ های مختلفی دیده می شود. در این مقاله به صورت مختصر به پوشش مردمان زحمت كش “بلوچ” در بلوچستان ایران می پردازیم. از تفاوت های پوشش این منطقه می توان به گران بودن لباس های زنانه این دیار اشاره كرد. لباس بلوچی مردانه در این استان پیراهنی گشاد به نام”جامگ” بر تن می كنند. شلواری به نام “پاجامگ” نیز پایین پوش مردانه به حساب می آید. سر خود را با پارچه ای عمامه شكل به نام “پاك” یا “مسر” می پوشانند. به دور گردن خود پارچه ای به نام “لنگ” پیچیده و كمربندی به نام”سرین بند” به دور شلوار خود می پیچند.

لباس محلی بلوچ

البته تفاوت در پوشش این استان بسیار متفاوت بوده و در این مقاله به گوشه ای از آنها اشاره می كنیم. تفاوت در لباس های زنانه در این منطقه نسبت دیگر نقاط كشور كاملا به چشم می آید. رنگ های متفاوت و شاد استفاد شده در آن ها نشان از ذوق و روحیه وهنرمندی آن ها می باشد زنان این منطقه “جامگ” و “پاجامگ” بسیار ظریفی برای پوشش خود استفاده می كنند. بر روی سر خود پارچه ای به نام “سریگ” و یا “تكو” می بندند. و انواع زیور آلاتی مانند كیگ و پولك را به لباس های خود آویزان كرده كه زیبایی چشم نوازی را به لباس های آن ها می دهد.

لباس خراسانی

در استان خراسان، اعم از جنوبی، رضوی و شمالی، تنوع بالایی در نوع پوشش آن ها دیده می شود. به دلیل وجود طوایف مختلف در این استان صحبت در مورد پوششی خاص در این منطقه كاری بسیار دشوار خواهد بود.

لباس محلی خراسانی انواع لباس محلی در ایران

مهاجرین بسیاری از جمله تركمن ها، بلوچ ها، عرب ها به این استان طی سالیان دراز و همچنین وجود تنوع بالای فرهنگ ها در نقاط مرز نشین این استان با نقاط مركزی آن باعث تنوع پوشش در این استان ها شده است كه قطعا در مقاله ای جداگانه به صورت تخصصی درباره فرهنگ و لباس در این استان صحبت خواهیم كرد.

لباس تركمنی

تركمن ها از اقوام ساكن در شمال ایران هستند. لباس های سنتی این مردمان كه از سال های دور تا كنون مورد استفاده قرار می گیرد همانند دیگر اقوام انواع مختلفی دارد. مردان تركمن ردایی بلند تا زیر زانو به نام “دون” بر تن می كنند كه در رنگ های متفاوتی از جمله قرمز و زرد دیده می شود. “چاكمن” نیز بالاپوشی است كه از كرك شتر ساخته می شود. در فصول سرد سال از لباسی به نام “ایچمك” استفاده می كنند. برای دوخت “ایچمك” از پوست حیوانات مختلفی استفاده می شود. مردان تركمن كلاه های بسیار زیبا و متفاوتی را بر روی سر خود می گذارند از جمله”دومه تلپك” و “بوخار تلپك” كه از معروف ترین آن می باشد.

لباس محلی تركمنی

انواع لباس محلی در ایران زنان تركمن نیز همانند دیگر اقوام ایران زمین همیشه رنگ های شاد و زیبایی را برای لباس های خود انتخاب كرده اند. پیراهن های ابریشمی بسیار زیبا و بزرگی كه قالبا به رنگ قرمز می باشد به اسم “قیرمیز كونیك” به تن می كنند. بر روی پیراهن خود بالاپوشی به نام “چابیت” می پوشند. در لباس های تركمن ها سوزن دوزی های زیبایی چشم نوازی می كند. جایگاه زیور آلات در بین زنان تركمن بسیار مشهود است.

ویژگی های انواع لباس محلی در ایران

پوشاك بارزترين سمبول فرهنگي، مهمترين و مشخص ترين مظهر قومي و سريع الانتقال نشانه فرهنگي است كه به سرعت تحت تاثير پديده هاي فرهنگ پذيري در بين جوامع گوناگون انساني قرار مي گيرد، حتي عده اي را عقيده بر آن است كه استيلاي فرهنگي و سلطه پذيري در وهله اول از طريق انتقال پوشاك صورت مي گيرد و حتي مي توان با تغيير پوشاك يك جامعه، نوع معيشت و شيوه توليد آنها را نيز دچار دگرگوني نمود و تحولاتي در ساختار زندگي اجتماعي آن جامعه ايجاد كرد ( مثل تغيير پوشاك تحميلي توسط رضاخان در ايران و كمال آتاتورك در تركيه ).

جزییات پوشاك بختياري

ايل بختياري در ناحيه اي بين اصفهان، خوزشتان، لرستان و فارس زندگي مي كند. بختياري ها كوچ نشينند و به دامپروري مشغولند. آنان علاوه بر دامپروري مشغولند. آنان علاوه بر دامپروري به كشاورزي نيز مي پردازند.

پوشاك بانوان بختياري عبارت است از يك كلاهك، يك عرق چين، روسري ئي به نام مينا، پيراهني بلند و شليته ي بلند و چين دار كه به آن « تنبان » مي گويند. آنان روي لباسهاي خود « يل » مي پوشند كه نوعي قبا است. زنان بختياري چادري توري بر سر و گيوه به پا مي كنند.انواع لباس محلی در ایران

انواع لباس محلی در ایران لباس قشقايي

قشقايي ها از ايلات ساكن منطقه فارس هستند. قشقايي ها كوچ نشينند. مردانشان به دامپروري و پرورش اسب و زنانشان به قاليبافي اشتغال دارند.

پوشاك بانوان قشقايي عبارت است از كلاهكي شبيه به كلاهك بانوان بختياري، يك روسري پارچه اي سه گوش و بزرگ توري به رنگهاي سفيد، زرد، يا كرم كه قسمت جلوي آن را به شكل نيم دايره در مي آورند، دستمالي به نام كلاغي كه آن را دور سر و پيشاني مي پيچند و با آن روسري را محكم مي كنند، پيراهني بلند كه در دو طرف چاك دارد، « ارخالق » قشقايي كه نوعي قباست و از پارچه هاي مخمل يا زري دوخته مي شود و لبة آن نواردوزي مي گردد، شليته هايي پرچين و گلدار كه به آنها تنبان مي گويند و چند تا از آنها را روي هم مي پوشند. تنبان رويي توري است و در حاشية آن نوار مشكي پرچيني دوخته مي شود. زنان قشقايي گيوه به پا مي كنند.

ویژگی پوشاك بندري

به ساحل نشينان جنوب ايران بندري مي گويند. مردم كناره ساحلي درياي عمان و خليج فارس اغلب به ماهي گيري اشتغالدارند. بعضي از آنان نيز كشاورزي مي كنند. به كشت غلات و حبوبات و نيز خرما و مركبات مي پردازند. پوشاك بندري ها به دليل هواي گرم و مرطوب سواحل درياي عمان و خليج فارس سبك و نازك و گشاد است.

انواع لباس محلی در ایران پوشاك بانوان بندري عبارت است از يك كلاه سه گوش آستردار، يك روسري توري به رنگهاي مشكي و بنفش كه بعضي از آنان ساده و بعضي ديگرشان زردوزي شده است، يك پيراهن نازك و گشاد كه اغلب از پارچه مشكي و بنفش تيره تهيه مي شود. يك شلوار كه از دم پا تا زير زانوي آن تنگ است و از پارچه ساتن يا اطلس دوخته مي شود و ميان ساق آن از پارچه چيت است. كفش زنان بندري معمولاً روباز است. آنان از چادر و نقاب نيز استفاده مي كنند.

لباس محلی مازندراني به نظر من زیباترین لباس محلی ایران می باشد(مدیر سایت)

كنارة درياي خزر ناحيه اي است سر سبز و حاصلخيز كه بيشتر مردم آنان به كشاورزي و دامپروري و صيد ماهي مي پردازند. زنان در اين ناحيه نقش مهمي در كشت و زرع به عهده دارند. برنج، چاي، پنبه، گندم و مركبات از محصولات مهم اين ناحيه سرسبز است. از ميان لباسهاي روستايي كناره درياي خزر پوشاك مازندراني و گيلگي قاسم آبادي را انتخاب كرده ايم.

پوشاك مازندراني عبارت است از يك لچك كه پارچه اي سه گوش و سفيد است، يك چارقد چهارگوش سفيد كه معمولاً آن را دولا مي كنند و بر سر مي نهند، پيراهني كه قد آن از زانو كوتاهتر است و در دو طرف چاك دارد، يك جليقه، شليته اي كوتاه كه گلدار و پرچين است، شلوار مشكي و بلند، جوراب پشمي، و نوعي كفش محلي به نام « چوموش » كه از چرم خام يك تكة قرمز تهيه مي

پوشاك گيلگي قاسم آبادي

لباس گيلكي قاسم آبادي عبارت است از يك لچك مشكي كه آن را به شكل خاصي دور سر مي پيچند، چارقدي سفيد، پيراهني تا نيمه اندام كه جلوي سينة آن چين دار و نواردوزي شده است، جليقه يا يل يا كت ( امروزه جليقه بيشتر از يل يا كت مرسوم است. ) ، تنبان (شليته) بلند و چين داري كه روي آن نوارهايي با رنگهاي مختلف همراه با نوار مشكي مي دوزند، و كفش محلي « چوموش ».

لباس و پوشاک ترکمن ها از گذشته تا حال انواع لباس محلی در ایران

پوشش و لباس ترکمن ها را در وهله اول می توان به دو دسته سنتی و امروزین تقسیم کرد :

پوشش سنتی یا قدیم تا قبل از تلاش های رضا خان در جهت یکدست کردن شکل لباس در ترکمن صحرا و کل ایران استفاده می شد و پوشش جدید که تداول آن به دوره یک دست شدن شکل لباس مربوط بوده و تا حال حاضر تداوم دارد . در جریان اجرای برنامه ی یکدست سازی فرم البسه و کشف حجاب عمال رضا خان به زور روسری زنان را بر می داشتند و به مردان لباس هایی با شکل و فرم بیگانه و غربی می پوشاندند . تحت این فشارها رفته رفته هویت و شکل لباس سنتی رنگ باخت .

پوشاک زنان و دختران ترکمن

لباس های زنان ترکمن بسیار متنوع است ، این نوع تنوع علت و فلسفه خاصی دارد که با دوره های سنی آنان مرتبط است همچنین زنان و دختران ترکمن از لباس هایی با زیور آلات گوناگون استفاده می کنند که تنوع جالب توجهی دارد . ذیلاً به بررسی اجمالی پوشش زنان ترکمن در گذشته می پردازیم که به چهار قسمت تقسیم می شود :

الف ) تن پوش

ب ) شلوار

ج ) انواع روسری

د ) کفش

تن پوش یا کونیک ( Koynek ) :انواع لباس محلی در ایران

زنان ترکمن پیراهن های ابریشمین می پوشیدند که غالباً به رنگ قرمز بود و قیر میز کونیک ( Gyrmyz k ) نام داشت و هر قسمت یقه و سر آستین سوزن دوزی می باشد . پیراهن سه قسمت داشت : ینگ (Yeng ) یا آستین و پهلوی یان ( Yan ) و دامن آشپزی ( Ashyry ) . بر روی پیراهن شال یا کمر بندی بسته می شد و دختران از کمربندی آراسته به دانه های کوچک و زیر منجوق استفاده می کردند که مونجوق قوشان ( Monjuk Gusak ) نامیده می شد . یقه پیراهن را با « گل یقه » ( Gul Yaka ) می آراسته اند . بوقا ( Bukow ) سینه ریز نقره ای درشتی بود که از گردن می اویختند . چابیت ( Cabyt ) : بالا پوشی بود که زنان ترکمن بر روی پیراهن می پوشیدند .

روسری ترکمن و هر آنچه در مورد آن باید بدانید

ویژگی‌های روسری ترکمن

سایز روسری

روسری یا چارقد ترکمن، معمولا یک روسری قواره بزرگ به ابعاد ۱۵۰×۱۵۰ سانتی‌متر است که برای سر کردن، آن را به شکل مثلث در می‌آورند و بر روی سر می‌گذارند. چارقد در لغت به روسری بزرگی گفته می‌شود که برای پوشاندن سر از آن استفاده می‌شود ولی به اندازه‌ی چادر بزرگ نیست. با افزایش درخواست‌های سایز‌های کوچک‌تر این روسری، برخی از مدل های روسری ترکمن در ابعاد کوچک‌تر نیز در بازار موجود هستند.

طرح روسری ترکمن

طرح‌های روسری ترکمن، به صورت طرح‌های پر از گل و شلوغ در حاشیه‌ی روسری هستند. البته این روسری نوع طرح و رنگ‌های مختلفی دارد ولی به طور کل، پر از طرح و نقش است. در قدیم، طرح‌های روی روسری‌های ترکمن توسط زنان ترکمن نقاشی و طراحی می‌شد اما با پیشرفت تکنولوژی امروزه طرح‌های روی روسری‌ها به طور اتومات و ماشینی طراحی و چاپ می‌شود.

ریشه‌هاانواع لباس محلی در ایران

در اطراف این روسری‌ها ریشه‌هایی که به آن پورچیک یا پورچینک گفته می‌شود دوخته می‌شود. در مدل‌هایی که این رشته ها با ماشین دوخته شده باشد، رشته‌ها به یکدیگر نزدیک‌تر و بیشتر است و در مدل‌های دستی، رشته‌ها با فاصله بیشتر از یکدیگر دوخته شده‌اند و از جنس کاموا یا ابریشم هستند.

انواع روسری ترکمن

روسری ترکمن جنس‌های مختلفی دارد که بر همین اساس نیز دسته بندی می‌شود. جنس‌های مختلف آن حریر، نخی، ابریشم و پشمی می‌باشد. این تنوع جنس باعث می‌شود که شما بتوانید روسری ترکمن مورد علاقه خود را برای هر فصل و یا مجلسی تهیه کنید.

نکته یاشمق

یاشمق یا چاشو یکی از انواع روسری‌های ترکمن است که امروزه تنها برای زینت در زنان ترکمن استفاده می‌شود. یاشمق کاربردی برای پوشیدن ندارد و در بازار مد و لباس آن را نخواهید یافت.

انواع چارقد تاتار

چارقد تاتار نیز یکی از انواع چارقدهای مورد استفاده زنان ترکمن در قدیم بوده است. این روسری نیز اکنون جایگاهی در بازار مد و پوشاک ندارد.

روسری ایتالیایی (ابریشم)

روسری وارداتی از ایتالیا که از جنس نخ، ابریشم و گاهی پشم نازک است که تنها در سایز بزرگ (۱۵۰× ۱۵۰) موجود است. رشته‌های این روسری جدا و با دست دوخته می‌شود که از جدا شدن، و گم شدن در هنگام جابجایی و وادرات صادرات جلوگیری شود و همچنین گمرک کمتری به آن تعلق گیرد. جنس پورچیک‌های آن ابریشم است و بین ۳ تا ۴ گره می‌خورد. مزیت اصلی این نوع روسری، سبک بودن آن نسبت به سایر روسری‌های ترکمن است.

چارقد پولینی

چارقدهای جدید ترکمن که هم اکنون در بازار هستند چارقد های پولینی می‌باشند. جنس این روسری ها نخی است و پورچیک‌های آن به صورت ماشینی در کارخانه به آن دوخته شده است، بنابرین پر ریشه می‌باشند. این جنس از روسری مناسب برای فصل سرد نیست اما مزیت آن نسبت به مدل ایتالیایی این است که در سایزهای مختلف و قواره‌های مختلفی در بازار موجود است.

پوشاک ترکمن ها انواع لباس محلی در ایران

معمولا از موادی از جمله ابریشم‌، پوست‌، کتان‌ و پنبه‌ ساخته می شود. اما جنس‌ پوشش اصیل‌ ترکمن ها‌ از ابریشم‌ بود و نوع زنانه و مردانه نیز تفاوتی چندانی نمی کرد. مسئولیت پرورش‌ کرم‌ های ابریشم‌ و تهیه‌ پیله‌ آن  بر عهده زنان ترکمن است و پس از تهیه شدن ابریشم آن‌ را با چرخ‌ دستی‌ تاب‌ می دادند تا نخ به دست آید و با رنگ های‌ طبیعی‌ همچون‌ دانه انار و پوست‌ آن، بویا، نیل‌ و دیگر گیاهان صحرایی‌ به آن جلوه ای خاص می دادند. در واقع می توان پوشاک ترکمن ها را به دو بخش مردان و زنان تقسیم کرد.

لباس های محلی ایران

پوشاک ایرانی از ابتدای تاریخ باستانی این كشور تا كنون دست خوش تحولات جدی نشده و مفهوم پوشش از زمان باستان به این سو در فرهنگ ایرانی حفظ شده است.

پوشش زن و مرد ایرانی ازجمله مسایلی است كه از دوران باستان در ایران دارای اهمیت بوده و در شرع مقدس اسلام نیز برآن تأكید بسیار شده است. پوشش ایرانی از ابتدای تاریخ باستانی این كشور تا كنون دست خوش تحولات جدی نشده و مفهوم پوشش از زمان باستان به این سو در

فرهنگ ایرانی حفظ شده است. بررسی پوشاك از این لحاظ اهمیت دارد كه می توان اطلاعاتی دررابطه با سیر تحول تاریخی, زیبا شناسی, اعتقادات, طبقات اجتماعی و پیشرفت صنعت به ویژه نساجی و پارچه بافی یك قوم یا تمدن كسب كرد.

فرم انواع لباس محلی در ایران

به طوركلی عوامل موثر بر فرم لباس ها درجوامع مختلف عبارتند از:

۱) شرایط جغرافیایی و محیطی و آب و هوا

۲) نحوه زندگی و اسكان و اوضاع اجتماعی

۳) جنگ ها و اوضاع سیاسی و نوع حكومت

۴) شرایط و اوضاع اقتصادی و پیشرفت های تكنولوژی

۵) اعتقادات مذهبی و آداب و رسوم

۶) نظام طبقاتی حاكم بر جامعه

۷) روابط فرهنگی, اقتصادی و سیاسی با سرزمین های مجاور.

پوشاک ایرانیان قبل از میلاد انواع لباس محلی در ایران

پوشاك ایرانیان در زمان ۵۵۰ قبل از میلاد تا دوران جنگ های صلیبی، ادامه لباس بابلی ها و آشوری ها و بسیارمتنوع و گوناگون بود. آن ها لباسی به نام «كندیس» به تن می كردند كه از پشم، كتان و ابریشم تهیه می شد. كندیس موجود در این دوران لباسی بود با آستین های گشاد كه به صورت پیلی هایی منظم در پشت بازو قرار می گرفت. دامن این لباس در جلو شكم یا در زیر پهلوها چین می خورد و به شكل پیلی هایی منظم در می آمد. در زیر این لباس، پیراهن و شلوار زیر و جوراب می پوشیدند. براساس اعتقاد پژوهش گران، این نخستین باراست كه در تاریخ، لباس زیر، آن هم از نوع دوخته شده آن مطرح شده است. البته دراین زمینه تردیدهایی نیز مطرح شده ولی آن چه مسلم است این كه در ۱۳۵۰ قبل از میلاد به شهادت آثاری كه از تمدن عیلامی به دست آمده.

ایرانیان

ایرانیان «لباس كامل» به تن می كرده اند. لباس كامل متشكل از یك دامن بلند و تن پوشی با آستین های بلند بوده كه بر تن پیكره های پادشاهان و ملكه های عیلامی یافت شده است. مردان بلند پایه اجازه داشتند كندیس بر تن كنند كه آن را نیز پادشاه هدیه می داد. كندیس به رنگ بنفش مایل به آبی بود و تزییناتی به رنگ سفید و نقره ای داشت در حالی كه كندیس گروه های اجتماعی پایین تر، سرخ رنگ بود. این رنگ قرمز ساردی نام داشت و از شكوفه های درخت ساندیكس گرفته می شد.

بعدها رداهایی از ابریشم و پشم به رنگ های گوناگون عرضه شد. لیكن رنگ های قرمز، زرد و آبی تیره از محبوبیت بیش تری برخوردار بودند. بنفش و آبی تیره از رنگ های سلطنتی به شمار می رفت و قهوه ای رنگ ویژه سوگواری بود. درایران قبل از میلاد، پادشاه؛ شالی از پارچه طلا و همسرش عایدی شهرها، به عنوان «پول توجیبی» از سوی برخی از پادشاهان به همسرانشان بخشیده می شد. دریك نقش، تصویری از شاه باستانی ایران نشان داده شده است با ردایی به رنگ بنفش با برودری دوزی از نخ های طلا و مزین به جواهر.